En dan is het definitief

Wij waren hier al vanuit gegaan en hadden ons hier dus al op voorbereid. Voor ons was het veel belangrijker om te weten wat er nu allemaal zou gaan gebeuren en wat we konden verwachten. Want ons zoontje hadden wij natuurlijk al lang in ons hart gesloten, chromosoom extra of niet, dat maakte voor ons geen verschil.

De kinderarts vertelde welke onderzoeken we allemaal konden verwachten de komende tijd en gaf ons een heleboel algemene informatie. Voorlopig zou Sen nog wel eventjes in het ziekenhuis moeten blijven. Voornamelijk vanwege het niet goed kunnen drinken en zijn zuurstofsaturatie.

Onderzoeken

In de dagen die volgden werden er diverse onderzoeken uitgevoerd. Er was al een hartfilmpje-en echo gemaakt, waaruit was gebleken dat er geen ernstige hartafwijking was. Ook het algemeen bloedbeeld en de schildklier was goed. Wat een opluchting!

Downsyndroom

Omdat onze andere kinderen eigenlijk helemaal niet wisten wat Downsyndroom was, besloten we om met ze naar Brownies & Downies te gaan. Onder het genot van een lekkere kop chocomel met een brownie hebben we verteld wat Downsyndroom inhoudt en wat ze een beetje van hun broertje konden verwachten in de toekomst.

Het super-enthousiaste personeel was heel vriendelijk en omdat zij ook Downsyndroom hebben, konden wij uitleggen dat Sen ook zo is en er waarschijnlijk ook een beetje anders uit gaat zien en zich gaat gedragen.

We konden zelf steeds met onze vragen terecht bij de kinderarts en ondertussen werd ons zoontje liefdevol verpleegd op de couveuseafdeling.

Alert

Omdat hij heel alert was, bleef hij steeds reageren op alles en iedereen om hem heen en rondkijken vanuit zijn bedje. Hierdoor kreeg hij erg weinig rust en was hij steeds te moe om te drinken. Er werd toen besloten om hem van de couveuseafdeling te verplaatsen naar de kinderafdeling waar het rustiger was. Hij kreeg een kamer voor zich alleen. Geen afleiding meer dus. Vanaf het moment dat hij hier kwam te liggen, ging hij met grote sprongen vooruit.

Maar ondanks dat je weet dat er goed voor je kindje gezorgd wordt en hij natuurlijk niet voor niets in het ziekenhuis ligt, is het toch vreselijk om hem daar achter te laten. Ik voelde me verscheurd. Ik had het gevoel dat ik Sen in de steek liet als ik naar huis ging, maar als ik in het ziekenhuis was, voelde ik me schuldig tegenover onze andere kinderen. Vreselijk! Ik heb regelmatig een potje zitten janken.

Genieten

Uiteindelijk heeft hij 3 weken en 1 dag in het ziekenhuis gelegen. En toen mocht hij eindelijk met ons mee naar huis en konden wij aan ons nieuwe leven als gezin met 3 kinderen beginnen. En wat hadden we hier zin in! Heerlijk genieten van ons kleine mannetje.