Het extra chromosoom geeft hem net wat extra’s

De schoolvakantie voor onze andere twee kinderen was afgelopen en zij moesten gewoon weer naar school. En mijn man Marco, die drie weken vanaf de geboorte vakantie had gehad, moest helaas ook weer aan het werk.

Geen kraamzorg

Daar zit je dan, alleen thuis, met een baby… En nu? Kraamzorg hadden we niet, omdat hij in het ziekenhuis gelegen had. Tja, hoe ging dat ook alweer? Die eerste dag alleen thuis was toch wel weer even wennen. Voeden, kolven, verschonen, slaapjes. En o ja, ook nog ergens tussendoor zelf even eten. Aankleden is ook altijd weer handig. En, och weet je wat, laat ik deze mand met schone was vast meenemen, dan kan ik die straks tussendoor even opvouwen. Tja, die mand stond er ’s avonds dus nog steeds… Jeetje, was is dit weer wennen zeg. Maar wat ontzettend genieten ook. Heerlijk knuffelen met mijn kleine mannetje. Sen is gelukkig een heel tevreden en supermakkelijke baby.

Band opbouwen

Met wat steun van mijn man, die na één dag werken toch nog maar een paar dagen vrij genomen had, konden we de eerste week samen voor Sen zorgen. Dit was voor hem erg belangrijk. Toen wij namelijk direct na de geboorte het vermoeden van Downsyndroom te horen hadden gekregen, was dit voor mij direct niet meer dan een feit. Ik had onze baby al 9 maanden in mijn buik gedragen en Sen was voor mij meteen gewoon Sen. Marco schrok er wel een beetje van en had hier aanvankelijk meer moeite mee. De drie weken die hij vrij had gehad, waren ook de drie weken die Sen in het ziekenhuis had gelegen. En door het steeds op en neer pendelen, wat fysiek en mentaal erg vermoeiend is, is het ook moeilijker om een band op te bouwen. Dus, toen Sen eindelijk thuis was, kreeg ook Marco de mogelijkheid om een sterke band op te bouwen.

Ziekenhuis

En daarnaast stonden er alweer diverse afspraken in het ziekenhuis op de planning. Zo hebben we de eerste weken bezoekjes gebracht aan de kinderarts, het priklab en de oogarts. Maar wat prijzen wij ons gelukkig met het feit dat ons mannetje het zo ontzettend goed doet. Alle artsen waren tevreden en de uitslagen waren allemaal goed. Omdat Sen niet aan de borst kon drinken in verband met zijn minder goed ontwikkelde mondmotoriek kolfde ik borstvoeding en gaven we dit vervolgens via de fles. Gelukkig kolfde ik erg veel melk, zodat we al snel een flinke voorraad in de diepvries hadden.

Perfect

Om te helpen met het leren drinken kregen we hulp van een prelogopediste. Zij gaf aanwijzingen en adviezen met betrekking tot houding en ook welke fles we het beste konden gebruiken. Omdat kindjes met Downsyndroom zich vaak motorisch wat trager ontwikkelen kregen we ook fysiotherapie aan huis. Zij hielp met de fysieke ontwikkeling. Het is superfijn dat we zoveel begeleiding krijgen en dat hij zo goed in de gaten gehouden wordt. Maar voor ons is Sen sowieso perfect zoals hij is. En het extra chromosoom geeft hem toch ook net wat extra’s.